یکی از زیباترین فرازهای قرآن نسبت به انبیای الهی در مورد حضرت عیسی ع است:
«عیسی در قرآن»
فَأَشارَتْ إِلَیْهِ قالُوا کَیْفَ نُکَلِّمُ مَنْ کانَ فِی الْمَهْدِ صَبِیًّا «29»
پس مریم به سوى او (عیسى) اشاره کرد. گفتند: چگونه با کسى که در گهوراه (و) کودک است سخن بگوییم؟
قالَ إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتانِیَ الْکِتابَ وَ جَعَلَنِی نَبِیًّا «30»
(عیسى به سخن آمد و) گفت: منم بنده‌ى خدا، او به من کتاب (آسمانى) داده و مرا پیامبر قرار داده است.
وَ جَعَلَنِی مُبارَکاً أَیْنَ ما کُنْتُ وَ أَوْصانِی بِالصَّلاةِ وَ الزَّکاةِ ما دُمْتُ حَیًّا «31»
و هر جا که باشم، خداوند مرا مایه‌ى برکت قرار داده و تا زنده‌ام مرا به نماز و زکات سفارش کرده است.
وَ بَرًّا بِوالِدَتِی وَ لَمْ یَجْعَلْنِی جَبَّاراً شَقِیًّا «32»
و مرا نسبت به مادرم نیکوکار قرار داده و (نسبت به مردم) ستمگر و سنگدل قرار نداده است.
وَ السَّلامُ عَلَیَّ یَوْمَ وُلِدْتُ وَ یَوْمَ أَمُوتُ وَ یَوْمَ أُبْعَثُ حَیًّا «33»
و درود بر من روزى که زاده شدم و روزى که مى‌میرم و روزى که زنده برانگیخته مى‌شوم.
آیات 29 تا 33 سوره مریم معرفی تمام عیاری از عیسی مسیح، به عنوان یکی از فرستادگان الهی و صاحب ارزش های اخلاقی پسندیده است.
جایگاهی که در این آیات برای مسیح بیان شده منحصربفرد است و در مورد دیگران بکار نرفته است.
این امتیازات برجسته یکی پربرکت بودن وجود او و دیگری سلم و سلام فرستادن او بر خود است.
